Od tej niedzieli w kościele zasłaniamy krzyże. 

"W liturgii znane jest zasłanianie albo w formie ikonostasu, praktykowane na Wschodzie, albo za pomocą specjalnej zasłony.

Zasłanianie krzyża, obrazów od niedzieli zwanej pasyjną (od 1969 nazywana jest 5 niedzielą Wielkiego Postu, przypada przed Niedzielą Palmową) zaświadczone jest w XI w. W XII w. Durand z Mende (pd. Francja) tłumaczy alegorycznie, iż w tym właśnie okresie (w czasie męki) Chrystus ukrył swoje bóstwo (zasłanianie bogatych krucyfiksów, crux gemmata, krzyży przedstawiających Chrystusa zwycięskiego z koroną na głowie, malowideł z Chrystusem Pantokratorem). Inni łączą powstanie tego zwyczaju z dramatyzacją perykopy ewangelijnej odczytywanej w tę niedzielę, zakończonej ukryciem się Chrystusa ("Na co z miejsca pochwycili kamienie, aby cisnąć w Niego. Jezus jednak ukrył się, a następnie opuścił świątynię." J 8,59). 

Odnowiony kalendarz nie opowiada się za kontynuacją zwyczaju, ale ostateczną decyzję pozostawia Konferencjom Biskupów (List okólny Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów o przygotowaniu i obchodzeniu świąt paschalnych z 1988, nr 26). Episkopat Polski postanowił zachować ten zwyczaj od 5 niedzieli Wielkiego Postu do Wielkiego Piątku. Zasłona może być koloru czerwonego lub fioletowego." (B. Nadolski, Leksykon liturgii, Poznań 2006, s. 1725.)