Ołtarz Grobu Bożego w kieleckiej katedrze w 2020 r. wskazuje na błogosławione skutki odkupienia nas przez Ofiarę Pana Jezusa na krzyżu. Jego zstąpienie do otchłani było pierwszym krokiem Zwycięskiego Pana, który najpierw poszedł zbudzić i uwolnić sprawiedliwych zmarłych. Przechylone drzewo krzyża staje się podobne do wagi. W Liturgii Godzin Wielkiego Postu jeden z hymnów wskazuje na to znaczenie:
„Ramiona drzewa szczęśliwe
Dźwigają okup wszechświata;
Szalami wagi się stając,
Wydarły zdobycz Otchłani.” (Hymn Nieszporów Wielkiego Postu, strofa 4).
„Waga w kulturze chrześcijańskiej była symbolem ważenia losu i uczynków człowieka w czasie Sądu Bożego, o czym mówi Hiob: „Czym chodził do bożyszcz? Czy noga do oszustwa spieszyła? Niech zważy mnie bardzo dokładnie, a pozna, że jestem niewinny.” (Hi 31,5-6).
Jest ona także atrybutem Boga - Sędziego: „Prawidłowa waga i szale wagi należą do Pana, wszystkie odważniki w worku są jego dziełem.” (Prz 16,11).
Grzegorz Wielki wagę porównał do Chrystusa, natomiast Rupert z Deutz do krzyża:
„Stał się on wagą w ręku Ojca. Z jednej strony, na szali sprawiedliwości, znalazły się grzechy świata. Z drugiej zaś, na szali miłosierdzia, cierpienia rodzaju ludzkiego. Przeważyła szala miłosierdzia z cierpieniami, unosząc w górę szalę sprawiedliwości, a grzechy zrzucone zostały z niej w otchłań morską”.” (E. Zapolska, Cnoty teologalne i kardynalne, s. 62-63)
Jakże wymowne jest to, że Syn Boży samego siebie podstawia do ważenia, by miłosierdziem zapłacić za sprawiedliwie należącą się ludziom karę. On przyjmuje ją na siebie dobrowolnie w męce drogi krzyżowej, niewinnej śmierci oraz złożeniu do grobu.
To o Jezusie w pierwszej kolejności brzmią słowa proroctwa Izajasza:
„Ja stwarzam i Ja noszę, Ja dźwigam i Ja ocalam” (Iz 46,4). Wypełniły się dobitnie, gdy żywy wyszedł z grobu. Faktycznie okazuje się Stworzycielem i Zbawicielem. Dlatego wezwanie Go z miłością ku pomocy jest dla nas źródłem pewnej nadziei. Równocześnie słowa te są wezwaniem do wierzących, aby naśladować Pana w Jego postępowaniu. My nie mamy mocy stwórczej. Możemy jednak nieść wspólnie ciężary życia z innymi. Możemy pomagać bliźnim w dźwiganiu okoliczności życia z godnością, a także przyczyniać się do ocalenia przez roztropność, unikanie poniżania i niebezpieczeństw. To wszystko jest naszym obowiązkiem.
Krzyż i figurę Jezusa spowija całun, który oznacza tajemnicę. Tajemnicą Bożą jest zmartwychwstanie. Tajemnicą są także jego sposoby ocalania nas. Powinno to zachęcać do gorliwej modlitwy, by w niej rozpoznawać zamiary Boga wobec nas - przestrogi, ostrzeżenia, pocieszenia. Całun także łączy się z grobem przy biodrach postaci nawiązując do biblijnej figury różdżki z pnia Jessego. Prorokował o niej Izajasz:
„I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański,
duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze.” (Iz 11,1-9).
Proroctwo wypełniło się jako spełnienie nadziei Jessego, ojca króla Dawida, w Osobie Jezusa z Nazaretu. Zresztą Jesse i Jezus to dwie formy pierwotnego imienia Jehoszua.
Jezus swoim postępowaniem tak właśnie w swoim życiu ziemskim zamieniał ziemię w niebo. Prowokuje to pytanie, na ile stać nas na naśladowanie Go i zamienianie - szczególnie w tym czasie zgrozy - życia swego i bliskich w kawałek nieba; na ile nasze rodziny i środowiska po ustaniu epidemii będą ludzkie a na ile bestialskie?
Chrystus po trzech dniach zbudził się ze snu śmierci - miłość Boża to sprawiła. Miłość czy wieczne panowanie śmierci? Na to trzeba już odpowiedzieć osobiście życiem.
