"Zachowanie w pełni niewidzialnych więzi jest ścisłym obowiązkiem moralnym chrześcijanina, który chce uczestniczyć w sposób pełny w Eucharystii..." (JPII, EE 36)
Kolejny dzień naszych duchowych ćwiczeń skłania do zastanowienia się nad stanem relacji z bliźnimi. Podczas Mszy św. Ojcowie Misjonarze pytali o chęć przebaczenia i pojednania z innymi. Stając przed ołtarzem Bożym, w imieniu całej wspólnoty, a także osobiście, jako pierwszy modlił się Ks. Proboszcz przepraszając wszystkich, których mógł urazić i przebaczając tym, którzy jego urazili.
Pan Jezus zostawił Apostołom i następnym pokoleniom Kościoła dwa znaki Bożego życia: miłośc i jedność. Brak jedności staje na przeszkodzie dobrego życia. Podziały są dziełem złego ducha. Często powodem podziałów są grzechy języka. Lekarstwem jest pielęgnowanie cnoty roztropności.
Duch Święty udziela łaski do pojednania. Nieraz jednak potrzeba do tego dłuższego czasu, by modlitwa połączona z dobrą wolą przełamała bariery na drodze do zgody. Warto dobrze zastanowić się na ile mam zdolności i chęci, aby przebaczać. Ważne, by także przyjrzeć się swojej woli do proszenia innych o przebaczenie.
"A przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni, i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli." (1Kor 1,10)
"Roztropność jest cnotą, która uzdalnia rozum praktyczny do rozeznawania w każdej okoliczności naszego prawdziwego dobra i do wyboru właściwych środków do jego pełnienia. "Człowiek rozumny na kroki swe zważa" (Prz 14, 15). "Bądźcie... roztropni i trzeźwi, abyście się mogli modlić" (1 P 4, 7). Roztropność jest "prawą zasadą działania", jak za Arystotelesem pisze św. Tomasz. Nie należy jej mylić ani z nieśmiałością czy strachem, ani z dwulicowością czy udawaniem. Jest nazywana auriga virtutum: kieruje ona innymi cnotami, wskazując im zasadę i miarę. Roztropność kieruje bezpośrednio sądem sumienia. Człowiek roztropny decyduje o swoim postępowaniu i porządkuje je, kierując się tym sądem. Dzięki tej cnocie bezbłędnie stosujemy zasady moralne do poszczególnych przypadków i przezwyciężamy wątpliwości odnośnie do dobra, które należy czynić, i zła, którego należy unikać." (KKK 1806)
