Kilka praktycznych rad od wolontariuszki

19 marca 2022

Ostatnie dni stawiają przed nami różne wyzwania, każdy zastanawia się na ile może pomóc i jak właściwie reagować. Poprosiliśmy jedną z naszych parafianek Natalię, która służy bezpośrednio w wolontariacie o kilka praktycznych porad.  Warto pomyśleć nad tym, może okazać się pożyteczne w codziennych rozmowach i działaniach.

Jak rozmawiać/zachowywać się w stosunku do osób dotkniętych wojną na Ukrainie?

*Pozwólmy decydować. Nawet w małych rzeczach - ,,Chcesz się teraz napić herbaty, może wolisz coś innego?” Zwracamy kontrolę potrzebną każdemu człowiekowi, która została odebrana w wyniku działań wojennych. Poczucie własnej sprawczości i panowania nad sytuacją znacznie wpływa na stan psychiczny. Nie decydujmy za drugą osobę, pytajmy.

*Wolność. Pozwalajmy na samodzielność, nie wpędzajmy w poczucie winy, nie wywołujmy wrażenia bycia ciężarem. Zachowujmy się tak, żeby nikt nie poczuł, że jest dla nas problemem.

*Osoby uciekające z wojny często czują się bardzo samotne. Rodziny są rozdzielane, znane otoczenie zostało opuszczone. Bądźmy, podarujmy swój czas i obecność. Zaoferujmy pomoc, pokażmy, że nikt nie jest sam. Oferując pomoc, najlepiej nie mówić ogólnie, proponować konkrety.

*Walka z dehumanizacją - po drugiej stronie jest człowiek. Zapytajmy o życie sprzed wojny, czym ktoś się zajmował, jaki ma zawód.

*Zadbajmy o zaspokojenie podstawowych życiowych potrzeb i pomóżmy w zwykłych czynnościach. Zagwarantujmy bezpieczeństwo.

*Nie dotykajmy tematu traumy, nie dopytujmy o szczegóły przeżyć na wojnie. Jeśli osoba będzie chciała się podzielić, to dajmy jej do tego przestrzeń, ale nie naciskajmy i nie wyciągajmy informacji.

*Wysłuchanie. Pozwólmy mówić i nie oceniajmy.

*Jeśli jest taka chęć, pomóżmy znaleźć pomoc psychologiczną, grupę wsparcia, społeczność (np. osób z Ukrainy - grupa mająca podobne doświadczenia).

*W życiu tej osoby wiele w ostatnim czasie się działo. Jeśli ma potrzebę zostać sama, wyciszyć się - pozwólmy na to i dajmy spokojną przestrzeń, zważając na jej bezpieczeństwo, gdy jest sama.

*Uznanie emocji. Każdy inaczej radzi sobie z tragedią. Żadna reakcja nie jest przesadzona i nie należy jej hamować. Towarzyszmy. Nie pospieszajmy, nie niecierpliwmy się.

*Pytajmy o potrzeby. Osoba może wstydzić się prosić wprost o pomoc.

*Nie składajmy obietnic, których nie możemy dotrzymać.

*Dobrą formą pracy z dziećmi doświadczającymi traumy są prace plastyczne, manualne. Pozwalają się otworzyć, pozwalają na kreatywność, twórczość, ukazanie siebie.

*Bądźmy świadomi swoich ograniczeń i skierujmy we właściwe miejsce, gdy nie potrafimy pomóc.

Pamiętajmy, że jesteśmy tylko ludźmi. Jeśli czujesz, że sytuacja niepokoju sprawia, że nie jesteś w stanie się angażować, zadbaj o swoje zdrowie psychiczne. Nie bój się prosić o pomoc.

Jeśli aktywnie pomagasz - pamiętaj o odpoczynku, o przerwach, o rozmowie, o odreagowaniu, odstresowaniu. Zadbaj o przestrzeń do wyciszenia się, do rozmowy z innymi wolontariuszami, bliskimi. Nie miej wyrzutów sumienia, jeśli nie czujesz się na siłach. Nie będziesz w stanie dobrze pomagać, jeśli nie zadbasz o swój stan.

 

Żadne kłamstwo nie doczeka starości.

Sofokles

Bazylika katedralna

Poznaj obecne i historyczne fakty

Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej

Blisko 500 lat tradycji

Historia obrazu

Patronka Miasta

Kult Matki Bożej

Prośby i podziękowania


Używamy plików cookies Ta witryna korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności i plików Cookies .
Korzystanie z niniejszej witryny internetowej bez zmiany ustawień jest równoznaczne ze zgodą użytkownika na stosowanie plików Cookies. Zrozumiałem i akceptuję.
168 0.087915182113647