Stanisław Szymecki urodził się 26 stycznia 1924 roku w Załęskiej Hałdzie. W 1931 roku wraz z rodzicami przybył do południowej Francji. Święcenia diakonatu otrzymał 3 maja 1947 roku w kaplicy Seminarium Polskiego w Paryżu z rąk abp. Angelo Giuseppe Roncallego, nuncjusza apostolskiego w Paryżu (późniejszego papieża Jana XXIII). Dokładnie dwa miesiące później przyjął święcenia prezbiteratu z rąk kard. Emmanuela Suharda, arcybiskupa Paryża.
W 1948 roku powrócił do Polski. Pracę w rodzimej diecezji katowickiej rozpoczął od posługi wikariusza w parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Brzezinach Śląskich. W roku następnym został kapelanem swojego ordynariusza, bpa Stanisława Adamskiego. Gdy władze komunistyczne siłą wydaliły ze stolicy diecezji biskupa katowickiego, ks. Szymecki podążył za swoim ordynariuszem, by na wygnaniu w Lipnicy koło Szamotuł (archidiecezja poznańska) spędzić z nim cztery lata. W 1959 roku wrócił do Paryża, gdzie kontynuował studia w Instytucie Katolickim. Dwa lata później uzyskał doktorat z teologii fundamentalnej. Po studiach podjął wykłady z teologii fundamentalnej w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie i Tarnowskich Górach. W 1966 roku otrzymał nominację na wicerektora Śląskiego Seminarium Duchownego, a w 1968 roku został rektorem tejże uczelni.
W 1978 roku został proboszczem parafii św. Wojciecha w Mikołowie. Dwa lata później ponownie opuścił Polskę i 19 czerwca 1980 roku został mianowany wicerektorem Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Po niespełna roku 12 kwietnia 1981 roku otrzymał sakrę biskupią z rąk papieża Jana Pawła II. Podczas stanu wojennego pomagał internowanym. Po zmianach ustrojowych w 1989 roku powołał na nowo „Caritas” diecezji kieleckiej. Rok później utworzył wydawnictwo „Jedność”. Od 1993 do 2000 roku był metropolitą białostockim. Mieszka tam do dziś.