Franciszek Sonik urodził się 17 września 1885 r. w Wawrzeńczycach. Ukończył gimnazjum w Pińczowie. Od 1902  r. studiował w seminarium duchownym w Kielcach, następnie od 1907 w Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie 5 marca 1911 r. został wyświęcony na kapłana.
W latach 1911–1930 był wikariuszem parafii katedralnej w Kielcach i kapelanem biskupa Augustyna Łosińskiego oraz prowadził wykłady z historii Kościoła w kieleckim seminarium duchownym. W latach 1930–1936 był proboszczem parafii św. Wojciecha w Kielcach. Z ramienia Stronnictwa Narodowego zasiadał w kieleckiej radzie miejskiej.
16 grudnia 1935 r. papież Pius XI mianował go biskupem pomocniczym kieleckim. Sakrę biskupią przyjął 25 lutego 1936 w katedrze kieleckiej. Konsekrował go biskup Augustyn Łosiński w asyście Kazimierza Tomczaka, biskupa pomocniczego łódzkiego, i Jāzepsa Rancānsa, biskupa pomocniczego Rygi. Dwukrotnie zarządzał diecezją jako wikariusz kapitulny – w latach 1937–1938 po śmierci biskupa Augustyna Łosińskiego i w latach 1951–1956 w okresie aresztowania biskupa Czesława Kaczmarka.
Zmarł 27 listopada 1957 r. Spoczywa na Cmentarzu Starym w Kielcach.