Historia bazyliki

Katedra kielecka to zbudowana z cegły i kamienia trójnawowa bazylika (tj. budowla, w której nawa środkowa wyższa jest od bocznych) na planie prostokąta, o sześcioprzęsłowym korpusie nawowym, oddzielonym wąskim przęsłem z przedsionkami po bokach od prostokątnego prezbiterium (miejsca, w którym ustawiony jest ołtarz główny) zamkniętego półkolistą absydą. Po obu stronach prezbiterium znajdują się: od południa para zakrystii (niegdyś osobno - dla kanoników i dla wikariuszy), od północy zaś kapitularz i archiwum (obecnie w tym miejscu jest kaplica Pana Jezusa); w ostatnie, zachodnie przęsło nawy głównej wbudowano chór muzyczny z organami. Do ścian nawy i prezbiterium dostawiono potężne, połączone łukami filary, wspierające - poprzez belkowanie - kolebkowo-krzyżowe i krzyżowe sklepienia; w nawach bocznych sklepienia pokrywa w części oryginalna, XVII-­wieczna dekoracja: zdobione ornamentem perełek i tzw. wolich oczu stiukowe żebra spięte geometrycznymi ramami.

Żadne kłamstwo nie doczeka starości.

Sofokles

Bazylika katedralna

Poznaj obecne i historyczne fakty

Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej

Blisko 500 lat tradycji

Historia obrazu

Patronka Miasta

Kult Matki Bożej

Prośby i podziękowania


Używamy plików cookies Ta witryna korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności i plików Cookies .
Korzystanie z niniejszej witryny internetowej bez zmiany ustawień jest równoznaczne ze zgodą użytkownika na stosowanie plików Cookies. Zrozumiałem i akceptuję.
167 0.12572908401489