Obraz malowany na płótnie  przedstawia Maryję w popiersiu, z Dzieciąt­kiem Jezus na lewym ramieniu, prawą zaś ręką wskazującą na Bożego Syna. Taki typ przedstawienia zapożyczony został z malarstwa bizantyjskiego i nazywany jest Hodegetrią. Pierwszy wizerunek Matki Bożej ukazanej w ten właśnie sposób znajdował się w Konstantynopolu, w klasztorze ton Hodegon, to znaczy w klasztorze przewodników, gdzie mieszkali i pracowali mnisi, opiekujący się ludźmi niewi­domymi, m.in. pomagając im znaleźć właściwą drogę. To dlatego Matka Boża tak przedstawiana, określana jest jako Przewodniczka: wskazując na Chrystusa przypomina nam, że to On jest naszą Drogą, Prawdą i Życiem.

Malowidło powstało około roku 1600, być może w Krakowie, a ufundowane zo­stało przez krakowianina Wojciecha Piotrowskiego. Od samego początku obraz darzony był przez wiernych wyjątkową czcią, a liczne wota zawieszane w jego pobliżu stanowiły świadectwo łask otrzymanych za wstawiennictwem Matki Bożej. 
Maryja trzyma przy swoim sercu Jezusa i ręką wskazuje na Niego. Jezus trzyma w jednej ręce  książkę, a drugą ręką błogosławi. Możemy się domyśleć, że jest to Księga Dobrej Nowiny, zawierająca to wszystko co Bóg pragnie przekazać ludziom, aby wszyscy osiągnęli Niebo. Maryja jest najlepszą uczennicą Jezusa.  Przez całe swoje życie podobała się Bogu. Jako nasza najlepsza Matka mówi, uczyńcie wszystko, co mój Syn wam powie. Dlatego do Niej Kościół stosuje tytuły: „Orędowniczki, Wspomożycielki, Pomocnicy, Pośredniczki" (por. KK 62).